What a week! There are three things that I want to tell you about. Firstly, when I went working on Tuesday, I thought it would be just another day at work. Not bad at all, but also not very special. However, it turned out very different (positively). As I have grown up with Dutch media, I was a huge fan of the girls’ band K3. Almost five years ago, the girls of the band changed, and three younger girls took over. I don’t follow them as I did in my childhood, I do, nevertheless like the concept and think of it very positively. I even thought of attending a show of them if I’d get the possibility. Now back to my working day, one of the new K3 girls suddenly stood beside me and also came to work. I was flabbergasted. She was so down to earth and getting to know her really made my day or even week. If I would have said to my 5-year-old self that I’d once meet someone of K3 and work with her I would have laughed myself in the face.
The other thing, I wanted to tell you about took place on Thursday. On Thursday, the 14th of May it has been 80 years since Rotterdam was bombed in the second world war. After I had done my 5km run along the Erasmus bridge and Nieuwe Maas (the river) I walked to the monument of Zadkine’s destroyed city. As I am taking a history course here in Rotterdam, I needed to read a lot about the bombardment and the reconstruction of Rotterdam in 1940. It was very impressive to see the monument and think about how the whole centre got destroyed. A little background information about the monument:
The sculpture represents a distressed figure with its head and arms lifted skywards. Zadkine has positioned the arms, legs and hands in various directions, giving the sculpture a great dynamism. The figure leans against a tree trunk, providing a balance for the six-metre-high colossus.
The hole in the figure’s torso symbolises the destroyed heart of the city during the bombings of 14 May 1940. (The Destroyed City)
On a happier note, Stefano and I went mini-golfing on Saturday. It was the first thing we could do after the lockdown has been announced. Finally, some activities become available again.
Wat een week! Deze week heb ik drie dingen te vertellen. Toen ik dinsdag ging werken, dacht ik dat het gewoon weer een normale werkdag zou zijn. Niet slecht, maar ook niet bijzonder of zo. Het bleek echter heel anders (positief). Omdat ik ben opgegroeid met de Nederlandse media, was ik een grote fan van de meidengroep K3. Bijna vijf jaar geleden veranderden de meisjes van de band en namen drie jongere meisjes het over. Ik volg ze niet zoals ik in mijn kinderjaren deed, maar ik vind het concept toch nog leuk en vervolg het ook allemaal een beetje op Instagram. Ik dacht er zelfs aan om een show van hen bij te wonen als ik de mogelijkheid zou krijgen. Nu terug naar mijn werkdag, stond een van de nieuwe K3-meisjes plotseling naast me en kwam ook meewerken. Ik was flabbergasted. Ze was zo nuchter en haar leren kennen maakte mijn dag of zelfs week, serieus. Als ik tegen mijn 5-jarige ik zou hebben gezegd dat ik ooit iemand van K3 zou ontmoeten en met haar zou werken, had ik mezelf keihard uitgelachen. Maar het was werkelijkheid. Gelijk een foto met haar gemaakt en naar mama gestuurd!
Iets anders, waarover ik wilde vertellen, vond plaats op donderdag. Donderdag 14 mei was het 80 jaar geleden dat Rotterdam werd gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog. Nadat ik mijn 5 km lange hardloopronde langs de Erasmusbrug en Nieuwe Maas (de rivier) had gelopen, liep ik naar het monument van de verwoeste stad van Zadkine. Omdat ik hier in Rotterdam een geschiedeniscursus volg, moest ik al veel lezen over het bombardement en de wederopbouw van Rotterdam in 1940. Het was erg indrukwekkend om het monument te zien en na te denken over hoe het hele centrum werd verwoest. Een beetje achtergrondinformatie over het monument:
Het beeld stelt een verontruste figuur voor met zijn hoofd en armen omhoog geheven. Zadkine heeft de armen, benen en handen in verschillende richtingen gepositioneerd, wat de sculptuur een grote dynamiek geeft. De figuur leunt tegen een boomstam en vormt een evenwicht voor de zes meter hoge kolos.
Het gat in de romp van de figuur symboliseert het verwoeste hart van de stad tijdens de bombardementen op 14 mei 1940. (The Destroyed City)
Iets positiefs nog om af te sluiten. Stefano en ik waren zaterdag midgetgolf spelen. Het was het eerste dat we konden doen nadat de lockdown was aangekondigd in Maart. Eindelijk worden weer enkele activiteiten beschikbaar. En gaan over twee weken ook musea etc open.
Leave a Reply