Je leest, hoort en ziet alleen nog maar dingen over het covid-19 virus. Om die reden wilde ik er eerst niet echt over schrijven. Helaas, is het echter zo dat het er niet naar uit ziet dat de situatie binnen korte tijd gaat veranderen en daarom dacht ik is het misschien ook wel interessant om te weten hoe wij er mee omgaan.
Ik had me onze tijd in Rotterdam natuurlijk helemaal anders voorgesteld. Op stap gaan, de stad en het land ontdekken, nieuwe mensen leren kennen, uit mijn comfort zone stappen maar vooral ook veel bij familie op bezoek gaan. Nu zitten we voornamelijk in ons appartementje, studeren, sporten en ontdekken we vooral de buurt waarin we wonen. Zeuren wil ik niet. Het is soms moeilijk en ik heb zeker ook mijn baal-momenten maar ik geniet. Ik geniet van de zon op ons balkon, van de groene plekjes in onze wijk, de fietstochtjes langs de Rotte en het bellen met vrienden en familie. Niettemin hoop ik steeds op verbetering, zo zie ik ons in gedachten al op de terrasjes zitten met een boorrelplankje en wijn, met de scooter naar zee of bruin worden in het park. Al zouden het ‘nog maar’ de laatste twee maandjes van onze tijd hier in Rotterdam zijn…
Voor nu gaan we gewoon door en plukken we elke dag.
(Disclaimer: Ik ben me er heel erg van bewust dat mijn persoonlijke situatie heel erg fortuinlijk is. Al mijn respect gaat uit naar de harde werkers in de ziekenhuizen, winkels, etc.)
The only thing you hear, read and see about are things about the covid-19 virus. Therefore, I didn’t really want to write about it as well. However, it unfortunately, doesn’t seem as if situation is about to change anytime soon. So, I thought maybe it might be interesting to hear some things about how we deal with it here in Rotterdam.
Of course, I had imagined our time in Rotterdam completely differently. Going out, discovering the city and the country, getting to know new people, stepping out of my comfort zone, but most of all also visiting family. Now, we are mainly in our apartment, studying, exercising and we primarily discover the neighbourhood. I definitely don’t want to nag. It is sometimes difficult, and I certainly have bad moments, but I experience it also positively. I enjoy the sun on our balcony, the green spots in our quarter, the bike rides along the Rotte and calling friends and family. Nevertheless, I always hope for improvement, as I can already imagine us sitting on the terraces with an aperitif and some snacks, taking the scooter to the sea or sunbathing in the park. Even if it ‘only’ were for the last two months of our time here in Rotterdam.
For now, we just go ahead and seize the day.
(Disclaimer: I am very aware of how fortunate we are to be “enjoying” this situation. All my respect to the hard workers out there.)
Leave a Reply